Θά΄θελα να χορέψω μέχρι τελικής πτώσης. Αλλά αρκέστηκα στο να κουνάω τα πόδια μου καθιστός.
Θά΄θελα να φύγω τελευταίος. Αλλά έφυγα από τους πρώτους, κατά τη 1.30΄το βράδυ...
Άν νομίζετε πως δεν το καταδιασκέδασα, κάνετε μεγάλο λάθος!
Το Πάρτυ για το ξε-blog-άρισμα ήταν γαμάτο!
Φτάνοντας το απόγευμα στον ¨Ορίζοντα¨, καμιά δεκαριά άνθρωποι, αψηφώντας τη ζέστη και την κούραση, βρισκόντουσαν ήδη σε οργασμό δραστηριότητας. Καθάριζαν, κουβάλαγαν προμήθειες, τακτοποιούσαν, έστηναν μηχανήματα, έφτιαχναν τα τραπεζάκια και τα εκθέματα του bazaar...
Ο χώρος μου φάνηκε ιδανικός, άν και χρειάστηκε απίστευτη δουλειά απ΄τα παιδιά, για να έρθει σε λογαριασμό για το βράδυ. Είχε ξεχωριστό δωμάτιο για το παζάρι, δροσερή ταράτσα, πολύχρωμους χαρούμενους τοίχους, όμορφα έργα τέχνης από προηγούμενες εκθέσεις...Παράλληλα δεν ήταν ούτε πολύ μικρός ώστε να γίνεται το αδιαχώρητο, ούτε αχανής. Όποιος έσκαγε από τον χορό ή τη ζέστη στον πρώτο όροφο, μπορούσε να ανέβει στο chill-out room ή να βγεί στο μπαλκόνι!
Όσο έπεφτε η νύχτα, το σκηνικό γινόταν όλο και πιό όμορφο.Κεράκια φώτιζαν τα στριφογυριστά σκαλοπάτια.
Οι μουσικές του Πανόπτη ήταν απλά καταπληκτικές! Ένα πρόγραμμα για όλα τα γούστα. Από Prodigy μέχρι Boney M! Rock, disco, ηλεκτρονική, όλα ακούστηκαν και όλα ανεξαιρέτως ήταν ό,τι έπρεπε για ξεφάντωμα!
Από τον χώρο του πάρτυ, πρέπει να πέρασαν το λιγότερο ογδόντα άτομα. (Διορθώστε με άν πέφτω έξω.) Νομίζω πως ήταν αρκετός κόσμος, δεδομένων των συνθηκών -καλοκαίρι, αρχές διακοπών, συγκέντρωση μεταξύ αγνώστων ουσιαστικά . Επίσης, ήταν καλό που δεν έγινε πατείς-με, πατώ-σε γιατί μπορούσαμε να κινηθούμε, να χορέψουμε, να γνωριστούμε και να κουβεντιάσουμε αρκετά άνετα μεταξύ μας.
Το καλύτερο απ΄όλα, ήταν η θετική ενέργεια όλων των παρευρισκομένων. Καθαρά μάτια, γελαστά πρόσωπα, ευγενικές και πρόσχαρες μορφές. Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα από κοντά μερικούς από τους ανθρώπους που διαβάζω τα μπλόγκ τους εδώ και καιρό, μερικές φορές χωρίς κάν να αφήνω σχόλια, μυστικά σχεδόν, και επιβεβαίωσα πως η προσωπικότητά τους ξεπερνάει τις προσδοκίες που αφήνει μια ιντερνετική περσόνα .
(Για το μόνο που στενοχωριέμαι, είναι πως δεν πρόλαβα να τους γνωρίσω όλους...Δεν πειράζει. Next time.)
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι ΑΥΤΟΙ οι καλοί άνθρωποι, συμμετέχουν σε ΑΥΤΗΝ την πρωτοβουλία.
Εθελοντικές κινήσεις προσφοράς γίνονται αρκετές και για διάφορους σκοπούς. Η φυλακή ωστόσο ήταν και παραμένει χώρος ταμπού για την κοινωνία μας. Αποθήκες ανθρώπων και κολαστήρια οι φυλακές και όχι τόποι σωφρονισμού. Κι άν δείξεις αλληλεγγύη στους φυλακισμένους (ακόμα κι όταν αυτοί είναι πέντε χρονών και ποτέ τους δεν εγκλημάτισαν), κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αμέσως αντικοινωνικός, τρελλός κι αναρχικός, από τους αρτηριοσκληρωτικούς "ευυπόληπτους πολίτες".
Οι σκοποί του πάρτυ, πιστεύω πως επετεύχθησαν. Δεν γνωριστήκαμε απλώς, αλλά συγκεντώθηκαν και αρκετά πράγματα για τις φυλακές και τα παιδάκια. Συμφωνώ απόλυτα πως πρέπει να συνεχιστεί η πρωτοβουλία και οι δράσεις και δηλώνω υπεύθυνα πως θα βοηθήσω σε ό,τι μπορώ! Ήδη ακούγονται ωραίες ιδέες εδώ.
Ανυπομονώ να ξανασυναντηθούμε και την επόμενη φορά να είναι μαζί μας και όσοι δεν τα κατάφεραν να έρθουν στο πάρτυ και μας έλειψαν...
ΥΓ: Όσα ευχαριστώ και να πω, δεν φτάνουν, για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλα τα παιδιά που ξεπατώθηκαν στη δουλειά, ώστε να περάσουμε όλοι τέλεια!
ΥΓ2: Πότε ήρθε η αστυνομία βρε παιδιά? Τί ώρα? Και τί παίχθηκε? Αυτό το επεισόδιο το έχασα...
