Αγαπημένο μου Κασετόφωνο...

Γειά σας και πάλι παιδιά!
Το τελευταίο διάστημα, κάνω μια mini ανακαίνιση στην ποντικότρυπα και γι΄αυτό εξαφανίστηκα.
Λοιπόν δε σας κρύβω, ότι η Συνομιλία μου έβαλε μεγάλη σπαζοκεφαλιά!
Με κάλεσε να περιγράψω και να μιλήσω για την αγαπημένη μου κασέτα.
Αυτό από μόνο του ήταν super task!

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή...
Θυμάμαι από μικρό παιδάκι, να κοιμάμαι αγκαλιά με το ραδιοκασετόφωνο, ακούγοντας όλη νύχτα μουσική από τους ερασιτεχνικούς πειρατικούς σταθμούς που υπήρχαν τότε, στα μακρινά έιτις...Στα σκοτεινά, κάτω από τα σκεπάσματα-να μή με πάρει πρέφα η μάνα μου, γιατί το πρωί είχαμε και σχολείο-απολάμβανα τις αγαπημένες μου εκπομπές, που συχνά πυκνά διακόπτονταν γιατί περιπολούσαν οι μπάτσοι με τα ραδιογωνιόμετρα...
Μεγαλώνοντας, ήρθε το ελεύθερο (τάχα μου τάχα μου) ραδιόφωνο, τα cd και τα mp3.
Στο σπίτι δεν αγοράσαμε ποτέ πικάπ και το cd-player αργήσαμε πολύ να το αποδεχτούμε.
Όλοι συνεχίζαμε να ακούμε φανατικά ραδιόφωνο και να γράφουμε κασέτες κατά τη διάρκεια των εκπομπών των προσφιλών μας παραγωγών.

Οι κασέτες αυτες ήταν πάντα άλλα άντ΄άλλων. Τις περισσότερες φορές, γράφονταν ξανά και ξανά, πολλά τραγούδια δεν ήξερα καν ποιός τα λέει ή πώς λέγονται, στα μισά του κομματιού άκουγες τον εκφωνητή να λέει τα δικά του κ.ο.κ.




Ωστόσο, παιζόντουσαν αδιάκοπα και στη διαπασών από το κατακαημένο κασετοφωνάκι, μέχρι να λιώσουν και να κοπούν, για να τις ξανακολλήσω με σελοτέϊπ και να τις ξαναγράψω και να τις ξαναπαίξω...

Τότε ακούγαμε ως επί το πλείστον, κάτι τέτοια "παλιοροκάδικα"


Αυτά γινόντουσαν μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα, οπότε και γράφτηκαν όλες οι κασέτες μου. Όταν αποφάσισα να αρχίσω τις επαφές με την τεχνολογία και τα cd, παράχωσα τις κασετούλες μου σε κούτες και τις καταχώνιασα.

Σήμερα τελικά, στα πλαίσια της ανακάινισης και του ξεσκαρταρίσματος που σας έλεγα, κατάφερα να ξεθάψω μερικές.
Ω! τί συγκίνηση και νοσταλγία...
Αλλά πώς να ξεχωρίσω την αγαπημένη μου? Ήταν όλες τους παιδιά μου...
Για να μην πω για μερικές δεκάδες κασετούλες αγνώστου πατρός, που δεν έχω ιδέα τί περιέχουν γιατί δεν έχουν ούτε κουτί, ούτε τίτλο... Και φτού ρε γαμώτο! δεν έχω πιά και κασετόφωνο (τά' φτυσε) για να τις ακούσω και να τις αναγνωρίσω...
Προβληματίστηκα πολύ. Επειδή δεν μπορώ να διαλέξω μόνο μία, θα βάλω ενδεικτικά 4-5 εξώφυλλα, ελλιπή, ανορθόγραφα ενίοτε, σβυσμένα και ξαναγραμμένα, έτσι για να πάρετε μια γεύση...

Μετά πήγαμε στα 90's

Πρέπει εδώ να αναφέρω, τις δυό κασέτες που παρόλο που δεν τις βρήκα, παίχτηκαν μέχρι οριστικού λιωσίματος στο walk-man μου, τη δεκαετία του '90.
Η μία ήταν ο "Ασύρματος Κόσμος" των Στέρεο Νόβα, την οποία άκουγα μανιωδώς επί ένα χρόνο στην Κρήτη και στην Αθήνα.
Η άλλη ήταν το "The Astral Files" από Astral Projection, που ήταν η αφορμή να αγαπήσω το Psy-trance. Με αυτήν την κασετούλα, πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι στην Αντίπαρο. Εντελώς φευγάτος, χωμένος στο σλίπινγκ-μπάγκ, να ψυχεδελιάζομαι μοναχός μου κάθε νύχτα, ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό, με την ένταση στο τέρμα...
Σνιφ, κλαψ!
Θα ξανακάνω άραγε ποτέ το ίδιο? Πόσα άλλαξαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια...
Ωραία τα κατάφερα... Κοντεύω να μελαγχολήσω...

Εμπρός Σκουίκυ, συγκεντρώώώώσουουου...

Στο θέμα μας λοιπόν!
Για τη συνέχεια, θα φωνάξω με τη σειρά μου την Incontinentia (όχι, θα μου γλίτωνες), την Αthena και τον Πανόπτη, που είμαι σίγουρη πως έχουν κάμποσες κασετούλες, ώστε να μας παρουσιάσουν την αγαπημένη τους...

Σας φιλώ στα μούτρα και πάω να αγοράσω καινούριο κασετόφωνο!