Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Αγαπημένο μου Κασετόφωνο...

Γειά σας και πάλι παιδιά!
Το τελευταίο διάστημα, κάνω μια mini ανακαίνιση στην ποντικότρυπα και γι΄αυτό εξαφανίστηκα.
Λοιπόν δε σας κρύβω, ότι η Συνομιλία μου έβαλε μεγάλη σπαζοκεφαλιά!
Με κάλεσε να περιγράψω και να μιλήσω για την αγαπημένη μου κασέτα.
Αυτό από μόνο του ήταν super task!

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή...
Θυμάμαι από μικρό παιδάκι, να κοιμάμαι αγκαλιά με το ραδιοκασετόφωνο, ακούγοντας όλη νύχτα μουσική από τους ερασιτεχνικούς πειρατικούς σταθμούς που υπήρχαν τότε, στα μακρινά έιτις...Στα σκοτεινά, κάτω από τα σκεπάσματα-να μή με πάρει πρέφα η μάνα μου, γιατί το πρωί είχαμε και σχολείο-απολάμβανα τις αγαπημένες μου εκπομπές, που συχνά πυκνά διακόπτονταν γιατί περιπολούσαν οι μπάτσοι με τα ραδιογωνιόμετρα...
Μεγαλώνοντας, ήρθε το ελεύθερο (τάχα μου τάχα μου) ραδιόφωνο, τα cd και τα mp3.
Στο σπίτι δεν αγοράσαμε ποτέ πικάπ και το cd-player αργήσαμε πολύ να το αποδεχτούμε.
Όλοι συνεχίζαμε να ακούμε φανατικά ραδιόφωνο και να γράφουμε κασέτες κατά τη διάρκεια των εκπομπών των προσφιλών μας παραγωγών.

Οι κασέτες αυτες ήταν πάντα άλλα άντ΄άλλων. Τις περισσότερες φορές, γράφονταν ξανά και ξανά, πολλά τραγούδια δεν ήξερα καν ποιός τα λέει ή πώς λέγονται, στα μισά του κομματιού άκουγες τον εκφωνητή να λέει τα δικά του κ.ο.κ.




Ωστόσο, παιζόντουσαν αδιάκοπα και στη διαπασών από το κατακαημένο κασετοφωνάκι, μέχρι να λιώσουν και να κοπούν, για να τις ξανακολλήσω με σελοτέϊπ και να τις ξαναγράψω και να τις ξαναπαίξω...

Τότε ακούγαμε ως επί το πλείστον, κάτι τέτοια "παλιοροκάδικα"


Αυτά γινόντουσαν μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα, οπότε και γράφτηκαν όλες οι κασέτες μου. Όταν αποφάσισα να αρχίσω τις επαφές με την τεχνολογία και τα cd, παράχωσα τις κασετούλες μου σε κούτες και τις καταχώνιασα.

Σήμερα τελικά, στα πλαίσια της ανακάινισης και του ξεσκαρταρίσματος που σας έλεγα, κατάφερα να ξεθάψω μερικές.
Ω! τί συγκίνηση και νοσταλγία...
Αλλά πώς να ξεχωρίσω την αγαπημένη μου? Ήταν όλες τους παιδιά μου...
Για να μην πω για μερικές δεκάδες κασετούλες αγνώστου πατρός, που δεν έχω ιδέα τί περιέχουν γιατί δεν έχουν ούτε κουτί, ούτε τίτλο... Και φτού ρε γαμώτο! δεν έχω πιά και κασετόφωνο (τά' φτυσε) για να τις ακούσω και να τις αναγνωρίσω...
Προβληματίστηκα πολύ. Επειδή δεν μπορώ να διαλέξω μόνο μία, θα βάλω ενδεικτικά 4-5 εξώφυλλα, ελλιπή, ανορθόγραφα ενίοτε, σβυσμένα και ξαναγραμμένα, έτσι για να πάρετε μια γεύση...




Μετά πήγαμε στα 90's

Πρέπει εδώ να αναφέρω, τις δυό κασέτες που παρόλο που δεν τις βρήκα, παίχτηκαν μέχρι οριστικού λιωσίματος στο walk-man μου, τη δεκαετία του '90.
Η μία ήταν ο "Ασύρματος Κόσμος" των Στέρεο Νόβα, την οποία άκουγα μανιωδώς επί ένα χρόνο στην Κρήτη και στην Αθήνα.
Η άλλη ήταν το "The Astral Files" από Astral Projection, που ήταν η αφορμή να αγαπήσω το Psy-trance. Με αυτήν την κασετούλα, πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι στην Αντίπαρο. Εντελώς φευγάτος, χωμένος στο σλίπινγκ-μπάγκ, να ψυχεδελιάζομαι μοναχός μου κάθε νύχτα, ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό, με την ένταση στο τέρμα...
Σνιφ, κλαψ!
Θα ξανακάνω άραγε ποτέ το ίδιο? Πόσα άλλαξαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια...
Ωραία τα κατάφερα... Κοντεύω να μελαγχολήσω...

Εμπρός Σκουίκυ, συγκεντρώώώώσουουου...

Στο θέμα μας λοιπόν!
Για τη συνέχεια, θα φωνάξω με τη σειρά μου την Incontinentia (όχι, θα μου γλίτωνες), την Αthena και τον Πανόπτη, που είμαι σίγουρη πως έχουν κάμποσες κασετούλες, ώστε να μας παρουσιάσουν την αγαπημένη τους...

Σας φιλώ στα μούτρα και πάω να αγοράσω καινούριο κασετόφωνο!

22 σχόλια:

  1. ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!

    ΘΑ ΑΞΙΖΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΟΠ ΤΕΝ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΣΕΤΕΣ!

    ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ (ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΓΝΩΣΤΗ) ΧΑΡΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΣΕΤΕΣ ΣΟΥ!

    ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΩ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ (ΑΝ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ ΕΡΓΟ)

    ΦΙΛΙΑ

    ΥΓ. ΕΛΠΙΖΩ Η ΠΟΝΤΙΚΟΦΩΛΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Athena μου η ποντικοφωλιά είναι ωσάν την κόλαση! Κούτες, βαλίτσες, μαστόρια, μπογιατζήδες, ΣΚΟΝΗ, ΔΟΥΛΕΙΕΣ, άστα! για κανα μήνα ακόμα θα ζήσω έναν εφιάλτη! Αλλά ας είναι!

    Η Χαρά Αργυροπούλου ήταν καταπληκτική καλλιτέχνης! Κυνήγαγα χρόνια να την πετύχω στο ραδιόφωνο. Σπάνια την έπαιζαν. Στο διαδίκτυο βρήκα και κατέβασα μόλις πρόσφατα, τρια-τέσσερα από τα τραγούδια της, ευτυχώς και αυτά που έψαχνα (Ασκληπιού, Ουρλιαχτό, Ερμιτάζ)!
    Χαίρομαι που σου αρέσει κι εσένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις τον απόλυτο σεβασμό μου ... Σούπερ κομματάρες ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άκουγες κι εσύ ρε πόντικα το Pat's Song; Συγκινήθηκα μιλάμε... Το ξέρουν πολύ λίγοι αυτό το τραγούδι. Τι τραγούδι δλδ τραγουδάρα. Μπράβο ρε πόντικα. Έχουμε πολλά κοινά μουσικά γούστα απ' ότι πρόλαβα να δω πριν συγκινηθώ με το Pat's Song και ως γνήσια παρορμητική να γράφω αμέσως σχόλιο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τώρα είδα και τη Χαρά Αργυροπούλου!!!! (η παρορμητική που λέγαμε...)
    Έχω βρει cd της και κατέβασα. Πρέπει να μιλήσουμε για τις δισκοθήκες μας. Αυτά τα τραγούδια που αναφέρεις τα άκουγα σαν μανιακή μόλις πρωτοβγήκαν στον πρώτο δίσκο του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ. Και φυσικά τον κατέβασα το δίσκο γιατί είχε και το "μενεξεδιά" και το "Ιωάννα και Μαριέττα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. (Αααμάν! Το "Ιωάννα και Μαριέττα"...Αχ βρε Daria.)
    Aχ βρε Πόντικα.
    Αχ και βαχ.
    Είμαστε ακόμα εν ζωή; Γερά και δυνατά; Μετά απ'όλα αυτά;
    Και όμως ναι.
    Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Συνομιλία για την καταπληκτική ιδέα.


    Εδώ έχω μόνο μια κασέτα που την έφερε σ΄ένα ταξίδι του ο καλός μου για να τη δείξω στα παιδιά του γυμνασίου που, στην πλειοψηφία τους, δεν είχαν δει ποτέ κασέτα! Το τριήμερο θα πάω σπίτι και θα φέρω κι εγώ τους θησαυρούς μου. Ποντικέ μου αγαπημένε σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εξαιρετικο παιγνιον!!!Μουσικα ταξιδια στο παρελθον μας...Αν και βλεπω οτι απο τις επιλογες σου αποσιαζουν διαχρονικοι μουσικοι δημιουργοι, μεγαλου βεληνεκους απο την ημηδαπη,π.χ.ο Φλωρινιοτης ,ο Νικος Καρβελας,ο Τσων Τικης,η Μπετσετακου ,το παραβλεπω ομως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αχ ποντικουλι σας έκανα ζημία... κάνατε ένα γρήγορο γυρισμό πίσω στις όμορφες αναμνήσεις
    αχ οι αναμνήσεις οι άτιμες !!
    ευχαριστώ για την ανταπόκριση όλους εσάς εγώ ακόμα είμαι στην μεταεφηβική εποχή..χιχι
    και νοσταλγώ τις κασέτες αν και δεν τις έζησα πολύ τις ώρες που καθόμουν να περιμένω πότε θα άρχιζε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο για να την γράψω η τις μουσικές που κατά καιρούς γράφαμε ο ένας στον άλλον με προσεγμένα γράμματα τους τίτλους όλο χρώματα και ζωγραφιές γιατί ήταν σαν μια μυστική τελετή μεταξύ μας,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άαχ. Εμένα με κόλλησες με τα Ελληνικά harcore - punk. Που τόοοτε δεν τα γούσταρα καθόλου, γιατί έμενα σ' ένα σπίτι με πάνκηδες, μέταλλο εγώ και ακούγανε αυτά όλη την ώρα και μου τη σπάγανε. Μέχρι που κατεδαφίστηκε το σπίτι. Κι έπειτα, κάτι χρόνια μετά, σ' ένα πάρτυ στα Ανάβρυτα είδα που είχε γράψει κάποιος σ' έναν τοίχο "απλώνουμε γύρω μας τη μαύρη σημαία" κλπ... όλο το τραγούδι σχεδόν, κι όσο το διάβαζε, μ' έπιανε ο κόμπος της νοσταλγίας... κι άρχισα να ακούω τα ίδια πάνκικα που δούλευα τότε. Και δώστου Αδιέξοδο και Γενιά του Χάους. Γαμώτο. Είναι χοντρό τριπ η μουσική. Κι όχι επειδή είναι μουσική...

    Tripάκο, σου χρωστάω παιχνίδι (με τις αλήθειες και τα ψέμματα). Μπορεί να αργήσει λίγο, αλλά αυτοπροσκαλούμαι και σ' αυτό. Μόλις βρεθώ Αθήνα (κατά μεσοκαλόκαιρο) θα ψάξω να βρω παλιές κασέτες...

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Morpheus μου, ύστερα σου λέει "τέχνη και εκπαίδευση"! Αυτά έπρεπε να διδάσκουν στην ώρα της μουσικής!
    Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι!

    @ Daria, έχω φάει τα καλά τα φλάς από χτές που σκαλίζω τις κασέτες μου...
    Το "Ιωάννα και Μαριέττα" ήταν άλλο ένα τραγούδι που με είχε συγκλονίσει στα εφηβικά μου χρόνια. Ίσως γιατί όλοι οι κολλητοί είχαν μηχανάκια και με έπιανε τρόμος στην ιδέα του δυστυχήματος. Κάπου το είχα μαγνητοφωνήσει τότε και στο καπάκι υπήρχε ο "Άσωτος υιός" από Πορτοκάλογλου. Ρίγη συγκινήσεως...

    @ Incontinentia, τολμώ να πω, πως είμαστε ακόμα ζωντανοί, μετά από όλα αυτά και πέρα από κάθε προσδοκία! Εκπλήσσομαι, μα τον Τουτάτη...

    @ Αγαπητέ μου habilis, νά ναι καλά η Συνομιλία που μας έβαλε στο τριπάκι! Λυπούμαι βαθύτατα που από τη συλλογή μου λείπουν αυτοί οι αξιομνημόνευτοι αηδοί που αναφέρεις. Σφάλμα μου! Δεν θα το ξανακάνω! (Έχω όμως αυτόγραφο από τον Τέρη Χρυσό, άν κάτι τέτοιο μπορεί να με εξιλεώσει! Το βρήκα κι αυτό χτές και κόπηκα στα γέλια!).
    Εξυπακούεται πως άν θες, παίζεις κι εσύ!

    @ Συνομιλία μου, έτσι ακριβώς ήταν η φάση με τις κασέτες. Ιεροτελεστία. Ακόμη και για μένα, που σας εξήγησα πόσο τσαπατσούλης κι άτσαλος ήμουν κατά την εγγραφή τους...

    @ Άχ Stassa μου, αυτά τα πάνκικα! Άλλος μεγάλος έρωτας! Τώρα τα έχω κατεβάσει- πχ από {a href="www.athens-hardcore.tk/"}εδώ {/α} και τά΄χω στον υπολογιστή, να τα βάζω να πορώνομαι όποτε χρειάζεται! Περιμένω πώς και πώς να παίξεις, όποτε ευκαιρίσεις! Μην αγχώνεσαι...Χαλαράάάάά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φτού! Πήγα να πειραματιστώ και να βάλω λίνκ στο σχόλιο, αλλά δεν μού ΄κατσε...
    Κάποια μλκία θα έκανα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν προλάβω θα σου φτιάξω ένα cd με όλα αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωωωωω! Τί χαρά!
    Ευχαριστώ Daria! Ευχαριστώ! Ευχαριστώ!
    :)))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. πρόσκληση ελήφθει...
    ανταπόκριση...όσο συντομότερα γίνεται...(μάλλον ακριβώς μετά το πάρτυ).
    βλέποντας τις κασσέτες σου...τι λες να βάλεις κι εσύ λιγάκι μουσικούλα στις 21;
    φέρε τα σιντί σου και θα έχεις όλη τη βοηθεια που θα σου χρειαστεί.


    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γειά σου Πανόπτη μου!
    Θα προσπαθήσω να φέρω μερικά σιντάκια στις 21 κι ελπίζω να μην με πάρετε με τα γιαούρτια...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι μου θύμησες, βρε Trip!
    Για μένα η δημουργία μιας κασσέτας είχε πάντα ενα τελετουργικό χαρακτήρα μιας και:
    α) Επρεπε να "ακουγεται" σαν ενας ολοκληρωμενος δίσκος.
    β)Να κολλήσουν πολλά διαφορετικα είδη μουσικής (Zappa-Residents-Χειμερινοί Κολυμβητές-Mozart. Το έρχω κανει!!!!)
    γ)Και ολα αυτά να μπούν μετα στο σωστό μέρος!
    δ)Το πρωτο κομμάτι πρέπει να ηταν σαν "εισαγωγή". Το τρίτο το καλύτερο της συλλογής, το τελευταίο για ενα εντυπωσιακό φινάλε.
    ε)Να έχει ατάκες και διαλόγους, στυλ "Pulp Ficton"
    ζ) Υπήρχε πάντα η αγωνία να βρείς ενα κομμάτι του ενός-ενάμισι λεπτου που να το χώσεις στο τέλος κάθε πλευράς. Διαφορετικά ή θα κοβόταν στην μέση ή θα έπρεπε να κάνεις rewind την κασσέτα, πραγμα που προσπαθούσα να αποφύγω. Την πρωτη λύση δεν την συζητούσα!
    η)Να βρείς έναν αβανανταδόρικο τίτλο για την συλλογή(πολλές φορές και η απουσία τίτλου ήταν μέσα στο παιχνιδι. Εχω κάνει σειρα συλλογων με χρωματιστές ράχες)

    Λόγω Walkman, έφτιαχνα πάρα πολλές για το δρόμο. Κάποιες τις έχω κρατήσει. Οχι επειδη θα τις ακούσω ξανα ποτέ, αλλα δεν μου παει και να τις πεταξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα Yellow Kid!
    Εγώ αυτήν την τελετουργία που λές, την ακολουθώ πλέον όταν φτιάχνω σιντάκια (συνήθως για πάρτυ).
    Εδώ έχω σήμερα το πλεονέκτημα ότι έχω ήδη τα κομμάτια ολόκληρα και χωρίς...εκφωνητές στη μέση και προσπαθώ να κάνω το ίδιο. Να τα ταιριάξω επιτυχημένα, χώνοντας στη μέση και τα ζενερίκ του Μπένυ Χίλ π.χ ή τα Μάπετ!
    Αφού έχεις κασετούλες και μάλιστα μελετημένες, για να σε δώ παρακαλώ! Περιμένω ανάρτηση με την ή τις αγαπημένες σου!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σκουΐκυ, δεν μπορώ να σου αφήσω αλλού αυτό το σχόλιο, αλλά πρέπει να σου πω το εξής: Το σχόλιο σου στο μπλογκοπαίχνιδο (ημιδιαμονή, 20ευρώ, λικεράκι δωρεάν) έχει φέρει επισκέπτες στο μπλογκ! Από το google, σε όσους ψάχνουν ημιδιαμονή! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχ! Μετά από αυτό, θα έρχονται και στο δικό σου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ωχ! Σε κατέστρεψα αντιδρασέξ!
    Άντρον της ακολασίας, σου τό 'κανα το βλόγιον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Και ποιος σου είπε οτί αυτό είναι καταστροφή??? Σούπερ είναι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή